به نقل از «خبرگزاری برنا»

جشنواره این بازیگران را دوست نداشت یا کم دوست داشت!

تاریخ انتشار: ۲۷ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۱۲۱۶۵۳

یادداشت ؛ مجتبی احمدی دبیر سرویس فرهنگ و هنر برنا؛ سفره ی جشنواره فیلم فجر با همه نقاط ضعف و قوتش جمع شد و در ایستگاه پایانی نظرات داوران نیز با نقد و بررسی بسیاری از اهالی سینما ، منتقدان، صاحبان فیلم و البته اهالی هنر مواجه بود.

از آنجایی که داوری یک امر سلیقه ای است و طبیعی است که هر تعداد داور با نظر و نگاه شخصی و بر اساس سلیقه و نگاه هنری شان اعلام نظر کنند باز هم برخی از افراد و صاحبان فیلم جای آثار خودشان را در میان نامزدها خالی دیدند  و در این شرایط بی تردید باید گفت مبنا را باید بر اساس قضاوت داورانی  بگذاریم که جشنواره آنها را به عنوان کرسی قضاوت برگزیده است  و این اطمینان و اعتماد را داشته باشیم که همه افرادی که به عنوان داور در روزهای پایانی جشنواره نامشان فاش شد بر اساس واقعیت آنچه در ذهنشان به عنوان توانمندی آثار و افراد بوده است قضاوت کرده اند و هیچ  اهرم و قاعده دیگری در این مسئله دخیل نبوده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

  با توجه به اینکه یکی از سیمرغ های مهم جشنواره فیلم فجر در بخش بازیگری توزیع می شود و بازیگران بسیاری در این عرصه صاحب سیمرغ شده اند و بی تردید کسب سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول یا بهترین بازیگر مکمل برای زنان و مردان در این عرصه بسیار حائز اهمیت است طبیعی است که خانواده سینما متوقع باشند که داوران در این بخش با وسواس و توجه کامل و بدون در نظر گرفتن اسامی و نامها و حتی حواشی دیگر عمل کنند. 

این وسواس و دقت و توجه تنها به نوع نگاه ، انتخاب و سلیقه مرتبط نمی شود و قطعا آیتم های متفاوتی در بحث بازیگری می تواند بازیگران را در بخش سودای سیمرغ کاندید کند. 

از زحمتی که بازیگر برای نقش کشیده است گرفته تا جایگاهی که کاراکتر در قصه و البته ریزه کاری های حوزه بازیگری در انتقال حس ، تکنیک و لحظات ویژه نقش ، می تواند داوران را در این حوزه مجاب به انتخاب بازیگر نماید که البته باید گفت امسال جشنواره بازیگر خوب کم نداشت که این مسئله هم طبیعتا کار داوری را نسبت به بقیه بخش های جشنواره سخت تر می کرد. 

اگر به سه فیلم «کت چرمی»، «سرهنگ ثریا » و «غریب» نگاه جدی تر داشته باشیم متوجه خواهیم شد که جواد عزتی ، ژاله صامتی و البته بابک حمیدیان جزء متفاوت ترین نقش های امسال جشنواره بودند که بجز بابک حمیدیان دو بازیگر دیگر در میان نامزدها نامشان دیده شد اما در شب پایانی موفق به کسب سیمرغ نشدند.

اتفاقی که با نقد بسیاری از اهالی سینما مواجه شد و البته برخی از همکاران این بازیگران نیز روی آن حرف هایی داشتند.

اما اگر در حوزه ی قضاوت تنها به این نکته بسنده کنیم که هنر یک امر نسبی است و حتی هفت داور هم می توانند نظری متفاوت با همه خانواده سینما و منتقدان داشته باشند می توان پذیرفت که حرف و حدیث های اطراف جشنواره بابت داوری بخش های مختلف تنها یک نظر و اعتقاد است و نمی توان به آن اعتراضی جدی تر از این داشت. 

جواد عزتی سالهاست با بی مهری جشنواره مواجه است و تا پای سیمرغ می آید و دست خالی به خانه می رود. اما بابک حمیدیان بارها این تشویق و اقبال جشنواره ای را تجربه کرده است و ژاله صامتی هم در هفت هشت سال اخیر با نقش های متفاوت و جذابی که بازی کرده است هر ساله می توانسته بهترین جشنواره باشد. 

اگرچه داوران تا آخرین لحظات جشنواره در کشمکش انتخاب بهترین ها بودند اما این بی مهری شاید از سوی بازیگران نیز رخ داده باشد که دعوت جشنواره را برای این اقبال نپذیرفته باشند. 

این در حالی است که بد نبود حتی بازیگران منتخب در صورت عدم حضورشان نیز در قضاوت واقعی داوران جای خود را داشته باشند و داوری با  سیاست های جشنواره با هر شکل و شمایلی دخیل نباشد.

انتهای پیام//

آیا این خبر مفید بود؟

نتیجه بر اساس رای موافق و رای مخالف

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: بازی جشنواره فیلم فجر زنان فرهنگ و هنر مردان بر اساس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۱۲۱۶۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حرف‌های جنجالی بازیگر مشهور که صداوسیما اصلا قبول ندارد

اعتماد نوشت: بهنام تشکر به‌تازگی در برنامه «زودیاک» که در شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود، حضور یافته و از بازیگران اصلی است.

گفت‌وگوی زیر به این مناسبت با او انجام شده است.

دلیل حضورتان در برنامه زودیاک، علاقه به بازی مافیاست یا حضور در یک گیم شو به عنوان یک تجربه متفاوت در قالب تصویر؟

من بازی مافیا را دوست دارم و از اولین نفراتی بودم که در تلویزیون مافیا اجرا کردم و گاد بازی بودم. هرچه سری‌های جدیدتری از مافیا تولید شد، نقش‌های بیشتری روی کار آمد که برای من جذاب بود. زودیاک هم سناریوی جذاب و متفاوتی داشت و وقتی دوستان دعوت کردند تصمیم گرفتم که در برنامه زودیاک باشم.

گرداندن بازی مافیا را بیشتر دوست دارید یا بازی کردن را؟

گرداندن بازی را بیشتر دوست دارم. اینکه سفید باشم برایم لذتبخش‌تر است.

نظرتان در مورد مدل اجرا و گردانندگی محمد بحرانی در زودیاک چیست؟

محمد را خیلی زیاد دوست دارم و به نظرم در هر جایی که قرار می‌گیرد، مخاطب همراهش است. فکر می‌کنم در فصل اول زودیاک، کمی با احتیاط گرداندن بازی را پیش می‌برد و مراعات بازیکن‌ها را می‌کرد. اطمینان دارم که خودش هم به این فکر کرده و در فصل دوم، به تغییر مدل گردانندگی بازی فکر کرده است.

از تجربه کار در نمایش خانگی و تفاوتش با تلویزیون بگویید؟

من تقریبا جزو اولین نفراتی بودم که نمایش خانگی را با سریال ساخت ایران تجربه کردم. ساخت ایران اولین سریالی بود که به صورت دی وی دی منتشر شد. این دو مدیا، تفاوت‌های مشخصی دارند. محدودیت‌های صدا و سیما، فیلمنامه‌هایی که تثبیت می‌کند، ناظران پخشی که دارد با نمایش خانگی متفاوت است. فضای کار در پلتفرم‌ها راحت‌تر است و به این واسطه، کارگردان‌ها، نویسنده‌ها به تبع آن بازیگران دست‌شان در کار بازتر است. این‌ها مواردی است که همه می‌دانند و البته خیلی هم پیچیده نیست.

به عنوان کسی که بخش زیادی از تجربیات کاری‌اش را به نقش‌آفرینی در سریال‌های تلویزیون اختصاص داده، ممکن است که شما هم مثل خیلی‌ها، نگران حال این روز‌های تلویزیون باشید. از نظر شما تلویزیون چطور می‌تواند به وضعیت سابقش برگردد؟

تلویزیون باید به همه نظرات مردم توجه کند و برای همه اقشار مردم برنامه بسازد، نه فقط برای عده‌ای خاص. مدیران تلویزیون فعلی، تمرکزشان را بر چیز‌هایی گذاشته‌اند که فقط و فقط خودشان قبول دارند در حالی که خودشان هم خیلی خوب می‌دانند که بخش زیادی از مخاطب‌شان را از دست داده‌اند و به نظر می‌رسد که با این شیوه‌ای که پیش می‌روند، خیلی هم برای‌شان مهم نیست. امیدوارم که این مدیران عزیز، تجدیدنظری در روند سیاستگذاری‌شان داشته باشند که تلویزیون مثل دهه هشتاد یا حتی اوایل دهه نود، دوباره به اوج خودش برگردد و با سریال‌های پرطرفداری مثل ساختمان پزشکان و دودکش و باقی سریال‌های خوب و موفق، مردم و مخاطب را برای خودش حفظ کند. من فکر می‌کنم مردم هنوز هم انتظار دارند تلویزیون به رسانه اصلی و ملی همه افراد جامعه تبدیل شود.

به سریال ساختمان پزشکان اشاره کردید؛ تیم سازنده این سریال، تجربیات خوبی در تلویزیون رقم زدند. به نظرتان جای خالی چهره‌های دهه‌های قبل چقدر در تلویزیون احساس می‌شود؟

به نظرم بیشتر از جای خالی کسانی که در آن سریال‌ها یا برنامه‌ها کار می‌کردند، جای خالی برنامه‌های‌شان احساس می‌شود. این وضعیت، نتیجه مدل تصمیم‌گیری فعلی است. اتفاقا همان عوامل الان تجربیات‌شان بیشتر شده و ممکن است در شرایط مطلوب، خیلی بهتر از قبل کار کنند. باز هم تأکید می‌کنم که تصمیمات تلویزیون مهم است و به نظرم خیلی هم جرات و جسارت ویژه‌ای نمی‌خواهد. به هر حال آن برنامه‌ها و سریال‌های خیایان خلوت کن در همین تلویزیون، تولید و پخش شده‌اند.

ترجیح‌تان کار در فضای کمدی است یا جدی؟

در حال حاضر به فضای کمدی نمی‌توانم فکر کنم و راستش اصلا کمدی در من گم شده و دلایلش را هم همه می‌دانیم. اما به دور از شرایط فعلی، فضای جدی و درام را بیشتر دوست دارم.